Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2007

Ελένη Σηφάκη

Fresh Line, Κατάλογος προϊόντων 2005
Η Ελένη, όπως με προέτρεψε να τη λεω όταν πήρε σύνταξη και μετακόμισε στην Αθήνα, ήταν υποπρόξενος και προϊστάμενή μου στο Προξενείο Μιλάνου όπου δούλεψα 4 χρόνια ως φοιτήτρια. Αντίθετα απ' όλους τους άλλους δημόσιους υπάλληλους που υπηρετούσαν εκεί, ήταν πάντα πολύ εξυπηρετική κι αποτελεσματική.
Μίλαγε 7 γλώσσες με άνεση κι ήταν πραγματικά να τη χαζεύεις να μιλάει 2 και 3 ταυτόχρονα. Ήλεγχε σχολαστικά κάθε έγγραφο που υπέγραφε και οι απαιτήσεις της κούραζαν τους υφισταμένους της εκτός από μένα που τη θαύμαζα και της έκανα ακούραστα όλα τα χατίρια. Ήθελε όλα τα έγγραφα να έχουν άψογα Ελληνικά - για τα Ιταλικά μ' εμπιστευόταν - και μ' έβαζε να τα ξαναγράψω όταν δεν συμφωνούσε με τη σύνταξη. Πρόθυμα τάγραφα δυο και τρεις φορές αν χρειαζόταν.
Εκείνη την εποχή ήταν της μόδας το punk. 30 - 35 χρόνια μεγαλύτερή μου, δεν είχε κανένα πρόβλημα να εμφανιστεί με μαύρα δερμάτινα κι ατέλειωτες αλυσίδες. Ένα μεσημέρι, όταν είχε κλείσει το Προξενείο για το κοινό, εκνευρισμένη με κάποιον υπάλληλο, είχε ακουμπήσει το κεφάλι της στο χέρι της εντελώς βαριεστημένα στο γραφείο του και τραγουδούσε με νόημα " πιο καλή η μοναξιά…" Όταν διαφωνούσε με τον Πρόξενο η φασαρία από τα τακούνια και τις διαμαρτυρίες της ακουγόταν σ' όλο το διάδρομο κι όλοι ξέραμε ότι ο Πρόξενος θα χάσει άλλη μία φορά, είχε και έχει ακόμα, πολύ δυνατή προσωπικότητα. Σήμερα ζει στην Κυψέλη μ' ένα σκύλο που ακούει στο όνομα Ναπολέων :)))

Δεν υπάρχουν σχόλια: